Onze laatste dagen.

Zoals belooft, mijn laatste blog over de afgelopen dagen.
De maandagmiddag hadden we vrij gehouden zodat we souvenirs konden gaan kopen voor onze lieve familie. Dit bleek nog niet mee te vallen. Vind maar eens iets dat goed bij iemand past. ''s Avonds zijn we gaan eten bij Zus & zo. Het was een lachwekkende avond. Dat kwam door de regen, de ober die niet snapte dat ik graag mijn salade wilde combineren met een burger en een andere ober die de koffie van Matthijs over tafel gooide. Helaas konden zij er niet zo hard om lachen als wij deden.
Dinsdag sloot mijn stageschool een uur eerder vanwege een besloten vergadering waaraan ik niet mocht deelnemen. Dit was de perfecte gelegenheid voor ons om naar Fort Zeelandia te gaan. We zijn beiden altijd erg geïnteresseerd in geschiedenis. We hadden op Fort Nieuw Amsterdam al iets geleerd over de rol van Suriname in de tweede wereldoorlog. Wij wisten allebei niet dat Suriname een rol had gespeeld. We hoopten hierover meer te leren in Fort Zeelandia. Helaas was dit niet het geval dus kochten we in de boekenhandel een boek over Suriname en de tweede wereldoorlog. Nadat we alle drie de verdiepingen hadden bekeken werd het tijd om weg te gaan. We wilden ook nog graag naar het I love SU bord en de palmentuin maar, het regende keihard. We trokken onze gele poncho's aan en liepen door naar het I love SU bord waar Matthijs natuurlijk even mee op de foto ging. Daarna wandelden we nog even door de palmentuin. Aan het eind van de middag bezochten we ook de centrale markt. We kwamen voor ons gevoel echt in een andere wereld terecht. Ik kan de reden van dat gevoel eigenlijk niet goed omschrijven. We liepen een grote loods in waar overal kraampjes opgesteld stonden. We werden door iedereen wel aangesproken, de mensen wilden maar al te graag dat we bij ze zouden kopen. We hebben daar rustig rondgekeken. 's Avonds zijn we naar de film bad neighbours 2 gegaan waarbij we genoten van een karamel popcorn.
Woensdag was het lekker weer dus besloten we na mijn stage te gaan zwemmen. Matthijs had de spullen allemaal al klaargelegd dus toen ik thuis kwam konden we meteen met de taxi naar het centrum vertrekken. We zaten nog geen 5 minuten in de taxi toen het begon te regenen. We besloten alsnog om te gaan zwemmen. Gelukkig was het gestopt met regenen toen we bij het hotel aankwamen. Na het zwemmen heeft Matthijs de roti van Joosje geproefd. Als je in Suriname bent moet je de roti wel hebben gegeten vind ik. Ook al ben ik er zelf geen fan. Hij vond het heerlijk.
Donderdag hebben we de Busi Wagi tour gedaan. We werden bij ons huis opgehaald en werden (samen met een ander stel) gedropt in Domburg, want daar stonden de Jeep's. Na een eigen verklaring getekend te hebben, mochten we meteen instappen. Matthijs kroop achter het stuur. We hoefden geen rijbewijs te laten zien en ook geen testronde te maken. We reden meteen de weg op. Na een stuk op de weg gingen we off- road. We reden in de jungle en de Savanne en hadden allerlei obstakels. Matthijs reed de eerste anderhalf uur. Daarna was het tijd dat ik achter het stuur kroop. In het begin was ik nog een beetje afwachtend, want ik had immers al bijna 3 maanden niet meer gereden. Nadat ik gewend was aan het rijden gingen alle remmen los. En werd mijn motto: ''remmen is angst.'' in werking gesteld. Matthijs heeft nog net geen doodsangsten uitgestaan. Ik heb in totaal 2 uur lang voorop gereden waarbij ik de andere jongen van het andere stel meerdere keren heb afgeschud. Na een lunchpauze was het weer Matthijs zijn beurt om te rijden. Hij dacht:'' Wat Nicole kan, kan ik ook.'' Hij trapte het gaspedaal goed in. Toen we uit de jungle waren en we het Savanne gebied opreden moesten we door een grote plas. Matthijs besloot om volgas midden door de plas heen te gaan. Dit bleek geen goed idee, want we kwamen midden in de plas vast te zitten. Matthijs, dat krijg je ervan. Niemand kan terrein rijden zoals ik, muwhahah. We moesten eruit getrokken worden door de gids. Daarna reden we nog een stuk Savanne waarna we weer op de verharde weg kwamen en weer terugreden naar ons beginpunt. Toen we terugkwamen waren zaten we helemaal onder de modder. 's Avonds hebben we bruine bonen met rijst gegeten. Iets was ik heerlijk vind en ik Matthijs maar al te graag wilde laten proeven. Daarna hebben we koffie gedronken bij Souposo en zijn we naar het Casino gegaan. Met een inzet van omgerekend 5,50- hebben we 2,5 uur roulette gespeeld en kregen we gratis drank.
En nu is het vrijdag. Ik zit hier in de zon aan het zwembad dit blog te typen. Vandaag heb ik afscheid genomen op stage. Dit was een bizar moment. 3 maanden lang heb ik 5 dagen in de week samen met de kinderen en mijn mentor doorgebracht. We hebben veel gedeeld. Ik durf met zekerheid te zeggen dat ik me nog nooit zo gewaardeerd en welkom heb gevoeld. Mijn mentor was zo open. Het was vanaf het begin af aan ''onze klas.'' De kinderen en mijn mentor droegen een zelfgemaakt versje voor over mij. Daarna was het tijd voor een laatste knuffel. Nog nooit eerder hebben kinderen gehuild om mijn vertrek. Nu waren er een aantal die ik moest troosten. Dat zegt veel over de band die ik met de kinderen heb opgebouwd. Na stage zijn Matthijs en ik naar de Mozart gefietst om onze fietsen terug te brengen en mijn laatste spullen op te halen. Er lagen (slechts) 3 dode kakkerlakken op mijn kamer. Ik had een warmer welkom van zeker 6 kakkerlakken verwacht. Vanavond gaan we nog lekker uiteten bij het mooiste restaurant in de stad. Nog even genieten. <3